اولین پاسدار شهید نجف‌آباد / شهید حیدرعلی طالبی؛ مشهور به استاد میرزا

مهر ۱۳۳۳ در خانواده‌ای متوسط در نجف آباد متولد شد. از همان کودکی، هر موقع فراغتی از درس پیدا می‌شد، کار می‌کرد تا هم هزینه تحصیلش را در بیاورد و هم کمک‌خرج پدر کارگرش باشد. مشکلات اقتصادی باعث شد یک‌بار در ششم ابتدایی و یک‌بار در دوم دبیرستان ترک تحصیل کند ولی مطالعه کتاب‌های علمی و مذهبی را هیچ‌وقت کنار نگذاشت.

حیدرعلی که دوستان زیادی داشت و همه او را به صداقت و انرژی زیاد می‌شناختند، علاقه زیادی به مسافرت داشت و بیشتر شهرهای ایران را از نزدیک دیده بود.
سربازی‌اش که تمام شد، رفت سراغ شغل در و پنجره‌سازی. با استعداد و پشتکار همیشگی‌اش، به سرعت در این کار پیشرفت کرد و با ادامه مطالعات آثار مختلف، در مسائل سیاسی و موضوعات روز، صاحب بینشی قوی شد.
با جدی‌تر شدن مبارزات انقلابی، در جلساتی که مخفیانه و شبانه در باغ‌های اطراف شهر تشکیل می‌شد، آموخته‌هایش از دوران سربازی را در قالب آموزش‌های چریکی به دوستانش آموزش می‌داد. شروع کردند به ساخت نارنجک دست‌ساز، سه‌راهی و کوکتل مولوتف و استفاده از آن‌ها بر ضد عوامل رژیم پهلوی. در حوادث خونین محرم۵۷ در نجف‌آباد، همراه دیگر جوانان شهر بارها با مهاجمان درگیر شد و تا آستانه شهادت یا دستگیری پیش رفت.
مدتی بعد طی تظاهراتی دستگیر شد و بعد از آزادی، به همراه تعداد دیگری از مبارزان انقلابی، بیش از سه ماه در باغ‌های اطراف نجف‌آباد، مخفی شده و کارهای مبارزاتی را دنبال کرد.

یک‌هفته قبل از بازگشت امام‌خمینی، رفت تهران و در 21 و 22 بهمن‌57، در کنار دیگر مبارزان انقلابی نقش مهمی در تصرف مراکز نظامی و انتظامی داشت و در یکی از همین درگیری‌ها، شانه‌اش گلوله خورد.
بعد از پیروزی انقلاب، مدتی در اداره مواد‌مخدر اصفهان فعالیت کرد و با شروع غائله کردستان، به سرعت راهی این منطقه شد. این جوان شجاع و عاشق امام‌خمینی که به عضویت سپاه درآمده بود، در قالب گروه اعزامی شهید محمد‌منتظری، راهی سوریه و لبنان شد و بعد از گذراندن دوره‌های چریکی، به کشور بازگشت و در مقاطع زمانی مختلف و در قالب کمک به نهضت‌های آزادی‌بخش، به کشورهای عربی، هند، پاکستان، سوریه و افغانستان سفر کرد.
خبر شروع جنگ را موقعی شنید که برای مبارزه در کنار مجاهدان افغانستانی، راهی این کشور شده بود. بلافاصله با پای پیاده راه افتاد و بعد از چندین شبانه‌روز حرکت در کوه‌ها و مسیرهای صعب‌العبور، به ایران بازگشت و به عنوان فرمانده نیروهای داوطلب در شوش، مهاجمان بعثی را در این منطقه زمین‌گیر کرد.

۱۷آذر۵۹، بعد از عملیاتی ایذایی که با ایراد ضربات مهمی به دشمن همراه بود، حوالی ۵عصر تیمم کرد و ایستاد به نماز ولی هنوز قنوت نمازش را تمام نکرده بود که با اصابت ترکش خمپاره۶۰ در ۲۶سالگی به عنوان اولین پاسدار شهید نجف‌آباد در دوران دفاع‌مقدس به شهادت رسید.