به مناسب فرارسیدن سی و هفتمین بهار انقلاب:
اولین شهید انقلاب اسلامی نجف آباد
شهید قربانعلی ذکریا اولین شهید انقلاب اسلامی نجف آباد است. قربانعلی فرزند حسن متولد ۲/۷/۱۳۳۰ است که در ۱۵/۳/۱۳۵۷ در هنگام تظاهرات برعلیه رژیم منحوس پهلوی به شهادت رسید.
قربانعلی با قرآن مانوس بود و این کتاب آسمانی در زندگی او جایگاه ویژه ای داشت. انس و الفت به دین و مذهب او را به شرکت در جلسات مذهبی ترغیب می کرد. او دانستن و آگاهی از مسائل روز را بر خود لازم می دانست و همیشه می گفت اطلاع از اخبار روزانه از ملزومات زندگی است. قربانعلی برای دفاع از انقلاب و به فرممده رهبرش خمینی کبیر در تظاهرات پیش از انقلاب شرکت می کرد تا این که بر اثر اصابت گلوله مزدوران سفاک درهای شهادت به رویش گشوده شد و به دیدار معبود شتافت.
اولین کودک شهید نجف آباد
شهیده رضوان مرادی اولین کودک شهید نجف آباد است. رضوان فرزند محمد علی ۳۰/۳/۱۳۴۸ در نجف آباد متولد شد و ۱۸/۳/۱۳۵۷ در وقایع دوران انقلاب بر اثر گلوله ماموران رژیم پهلوی به شهادت رسید. رضوان کودک خردسالی بود که طعم زندگی دنیایی را نچشید و با حجابش که هیچگاه ترک نمی شد سعادت اخروی را به لذت دنیایی فروخته بود. خانواده اش مذهبی بودند و دوست داشتند که رضوان با معنی مبارزه، بیگانه نباشد و بیگانه ستیز پرورش پیدا کند. او در اولین تجربیاتش با این معنی خو گرفت و امضای سرخش تبلور این باور سبز شد.
اولین زن شهید نجف آباد
شهیده طیبه تنهایی اولین زن شهید نجف آباد است. طیبه فرزند اسماعیل متولد ۱۱/۹/۱۳۱۴ در نجف آباد متولد شد و در ۲۲/۹/۱۳۵۹ هنگام تظاهرات دوران انقلاب بر اثر اصابت گلوله ماموران رژیم پهلوی به شهادت رسید. طیبه، تنهایی را در جوار حضرت حق می خواست. دعاها و استغاثه هایش محرم تنهایی اش بود. در عبادت هایش با لبخند خدا لبخند می زد و با ترک محرمات سرمست و شاد بود. او طاقت نداشت که ظلم را ببیند و تا پای جان از مظلوم دفاع می کرد. در مصائب دنیوی به لطف و همراهی خدا راضی بود. ذات اقدس الهی نیز با تقدیم شهادت رضایت خود را از بنده اش به او نشان داد و او پیش از پیروزی انقلاب به شهادت رسید.
اولین دانشجوی شهید انقلاب نجف آباد
اولین دانشجوی شهید انقلاب نجف آباد است. محمد رضا فرزند عباسعلی متولد ۲۲/۱۰/۱۳۳۴ در نجف آباد است که در ۲۲/۹/۱۳۵۷ بر اثر انفجار مواد منفجره توسط ساواک به شهادت رسید. محمد رضا پرخروش و با صلابت بود. او سکوت در برابر ظلم ظالمان را جایز نمی دانست و راغب نبود که مهر سکوت بر صفحه روزگار نامروت حک شود. سلامت دینی و اقتصادی جامعه را در اولویت اهداف خود گنجانده بود و تا نفس داشت در این راه مجاهدانه کوشید و سرانجام کبوتر وجودش از قفس تن رها شد و سبک بال به آبی آسمان ها پر کشید.
اولین کارمند شهید نجف آباد
شهید غلامحسین احمدی اولین کارمند شهید نجف آباد است. غلامحسین فرزند سبزعلی متولد ۱/۷/۱۳۰۲ در نجف آباد است که در ۲۹/۹/۱۳۵۷ در هنگام تظاهرات دوران انقلاب اسلامی بر اثر اصابت گلوله ماموران رژیم پهلوی به شهادت رسید. غلامحسین لحظه هایش را به بطالت نمی گذرانید چراکه روزهای زندگی را با ارزش تر از آن می دانست که بی ثمر سپری کند. با پندهای پدرانه اش نه تنها فرزندانش، بلکه اطرافیانش را نیز از مکر زمانه و ایادی رژیم منحوس پهلوی آگاه می کرد. تجلات زندگی اشرافیت برایش قابل تحمل نبود. زندگی را در سادگیش زیبا می دانست. عاشق حضرت امام و ساده زیستی او بود و چه ساده در این راه جان خود را نثار کرد تا قربانی راه امام شود.
اولین کارگر شهید نجف آباد
به گزارش خبرنگار صاحب نیوز، شهید یوسف قربانی، فرزند حسین متولد ۱۱/۱۰/۱۳۴۰ در کهریز سنگ متولد شد و در ۱۸/۳/۱۳۵۷ هنگام تظاهرات در نجف آباد به شهادت رسید. طینت پاک او ورد زبان ها بود. چه زیبا بود در هنگام نماز لحظه های عشقبازیش با خدا. ارادتش به ائمه اطهار علیه السلام را همه می دانستند. چه گوارا بود نوشیدن شهد شهادت در هنگامه برچیدن سفره ظلم و چه باشکوه بود قربانی شدنش در قربانگاه عشق و جادانه شدنش در محضر حق. گوارایت باد نوشیدن شهد شیرین شهادت و مبارکت باد همسفر شدن با عاشوراییان.
شهید یوسف قربانی
اولین روحانی شهید نجف آباد
شهید محمد منتظری، فرزند حسینعلی متولد ۱/ ۱۱/ ۱۳۲۳ در نجف آباد متولد شد و در ۱۱/ ۴/۱۳۶۰ در حادثه بمب گذاری ساختمان مرکزی حزب جمهوری اسلامی توسط منافقین به شهادت رسید. او نمونه و اسوه مبارزه و جهاد بود و به حق که نام او در زمره مردان مردستان وطن جایگاهی ویژه دارد. راهش ستودنی بود و هدفش ستودنی تر. بزرگ مردی که ایادی ابرقدرت ها از وجودش در عذاب و در پی حذف او بودند. سرانجام این مشعل دار جهاد فی سبیل الله راه شهادت را یافت. رفتن او صلابتش را فریاد کرد و بر دامان منافقان کور دل و عصیانگر لکه ننگی دیگر نشست.
اولین شهید جنگ تحمیلی
سردار شهید احمد فرزاد، فرزند حیدر متولد ۱۲/۱۱/ ۱۳۲۹ در نجف آباد متولد شد و در ۳۱/۶/ ۱۳۵۹ در هنگام درگیری با دشمن در سوسنگرد به شهادت رسید. «خدایا به من توفیق بده که در راه تو و به همراه ولی تو کشته بشویم و به فیض شهادت نائل آییم.» این جمله در مناجات های احمد با پرودگارش جایگاه ویژه ای داشت. مبارزی نستوه بود و مجاهدی ایثارگر. با خستگی میانه ای دانشت مبارزه اش را در سال های پیش از انقلاب با رژیم شاهنشاهی آغاز کرد و با متجاوزان به خاک و حریم میهن به پایان رساند. پروردگار هم اجرت ایثارگری هایش را با شهادت پرداخت و چه نیکو معامله ای بود.
اولین پاسدار شهید نجف آباد در کردستان
شهید غلامعلی حبیب الهی، فرزند حسینعلی متولد ۲۷/ ۸/ ۱۳۳۸ در نجف آباد متولد شد و ۱۸/۷/ ۱۳۵۸ هنگام درگیری با اشرار حزب منحله کومله در سردشت به شهادت رسید. او در کنار مردم و مقابل نامردان بود و درصد بود تا نیاز نیازمندان را مرتفع کند. حبیب خدا و حبیب مردم بود و تا لحظه شهادت پای رفاقتش ایستاد حتی برای کردنشینانی که همزبانش نبودند. با آنها که اهل دل بودند همدل بود و همواره رسیدن به اوج را می طلبید و بی تردید پرواز به سوی حق تنها خواسته او بود.
اولین پاسدار شهید جنگ تحمیلی
سردار شهید حیدر علی طالبی، فرزند حسن متولد ۴/۷/ ۱۳۳۳ در نجف آباد متولد شد و ۷/ ۹/ ۱۳۵۹ هنگام درگیری با دشمن در جبهه شوش به شهادت رسید. او از کودکی با کار و تلاش مانوس بود تا در رهگذر ایام علاوه بر کمک به خانواده، هزینه تحصیل
ی اش را فراهم می کرد. او اهل ریا و تظاهر نبود. عادل بود و لحظه لحظه زندگی اش را صرف گسترده شدن زمینه عدالت می کرد. او یکی از پیشگامان و پیشتازان مبارزه علیه ظلم و ایادی استکباربود. میرزای جبهه شوش همه چیز را برای خدا می خواست و عاقبت سبکبال و عاشق به خدا پیوست.
اولین دانشجوی پزشکی شهید در نجف آباد
سردار شهید حسینعلی سمندری، فرزند حیدر متولد ۵/ ۱/ ۱۳۳۶ در نجف آباد متولد شد و در ۲۸/ ۱۲/ ۱۳۶۰ در عملیات فتح المبین به شهادت رسید. وجودش متبلور با نام و یاد خدا بود. جهادگر و پاسدار بود. جهاد را برای خدا می خواست و پاسداری را برای حفظ راه خدا و اعتلای فرهنگ ناب محمدی. عاقبت به وصال حق نائل شد و تا بیکران ها پرواز کرد و حدیث اوج تا خدا را تا بیکران ها خواند.
اولین جهادگر شهید در نجف آباد
شهید مرتضی حجتی، فرزند علی متولد ۱۴/۹/۱۳۳۷ در نجف آباد متولد شد و ۱۵/۱۰/۱۳۵۹ در خط پدافندی آبادان به شهادت رسید. زیبایی را در باطن می دانست آنجا که نهانگاه وجود آدمی است. آنجا که جز خدا برای کسی جایی نیست. شب های جمعه اش با دعای کمیل به صبح می رسیدو صبح های آدینه اش با دعای ندبه آغاز می شد. مرتضی از جلوداران دفاع از حریم پاک میهن بود و در جهاد عزمی آهنین و هدفی ژرف و عمیق داشت. عاشق سالار شهیدان بود و با سری از بدن جدا شده به میهمانی کربلاییان شتافت.
اولین بسیجی شهید در نجف آباد
شهید حسینعلی عربها، فرزند اسدالله متولد۶/۵/۱۳۳۷ در نجف آباد است که ۱۳/۷/۱۳۵۸ هنگام درگیری با عوامل ضد انقلاب در کردستان به شهادت رسید. معلم مدرسه اش بدحجاب بود امامعلم زندگی اش پای بند به اصول و ارزش های اسلام. آری حضرت اباعبدالله علیه السلام معلم او بود و حسینعلی عاشقانه در ایام محرم و صفر به عزاداران حسینی خدمت می کرد و پای ثابت عزاداران حسینی بود. مخالف سرسخت افراد ضد اسلام و ضد انقلاب بود. او مردانه ایستاد و پاداش ایستادگی اش را با شهادت دریافت کرد. رفت اما یاد و خاطره اش هنوز هم در اذهان پایدار و با صلابت است.
اولین شهید نجف آباد در درگیر با اشرار و قاچاقچیان
شهید حسین کارشناس، فرزند مهدی متولد ۱۶/۳/ ۱۳۴۱ در نجف آباد متولد شد و ۲۶/۱/۱۳۶۱ هنگام درگیری با اشرار و قاچاقچیان بر اثر اصابت تیر به سرش در جیرفت به شهادت رسید. قناعت پیشه بود و مهربان. لبخند یار دیرینه اش بود. دست های یاری طلب را به گرمی می فشرد تا قلب گرمش از سردی غفلت یخ نزند و همچنان به یاد خدا و برای خدا بتپد. به رعایت اصول و فروع دین پای بند بود و خمس مالش را به موقع می پرداخت. با بالا رفتن از پله های معرفت عزیز درگاه حق شد و عاقبت این عزت او را به ابدیت رساند.
کم سن ترین شهید نجف آباد در جنگ تحمیلی
شهید محمد جمشید پور، فرزند محمد رضا متولد ۱/۱۱/۱۳۴۸ در قلعه سفید به دنیا آمد و در ۱۸/۱۱/۱۳۶۱ هنگام عملیات والفجر مقدماتی در فکه به شهادت رسید. ساده دل و ساده زیست بود و چون دیگر روستاییان خوش خلق و گشاده رو بود. آموزه های دین را در دفتر دلش می نوشت تا با تمام وجودش عجین شود. اگر چه سن و سال زیادی نداشت راه را از بیراهه می شناخت. یاورش خدا بود و باورش سبز. رفت با شهادت رفت تا سبزی ملاقات با خدا را هم احساس کند و به جاودانگی برسد.
اولین شهید کادر نیروی انتظامی
شهید سروان صفری، فرزند یدالله متولد ۴/۱/۱۳۲۶ در نجف آباد متولد شد و ۲۳/۱۰/۱۳۵۹ در درگیری با نیروهای عراقی هنگام شناسایی منطقه با اصابت گلوله به بدن در جبهه ذوالفقار آبادن به شهادت رسید.
دلاور مرد بود و دین دار، وارسته خو بود و ستوده منش. برای حفظ آرمان های والای انسانی با آموزش گروهی ۳۰۰ نفره از داوطلبان مردمی به مناطق جنگی ذوالفقاریه آبادان رفت. میدان های عشق بازی بارها و بارها شاهد قدم های محکم او بود. در واپسین لحظه های عمرش نام امام حسین علیه السلام و حضرت ابوالفضل علیه سلام بر لبانش جاری بود.
مسن ترین شهید نجف آباد
شهید مجید شاکری، فرزند قلی ۱۳/۲/۱۳۰۱ در شیراز متولد شد و در ۱۵/۲/۱۳۶۵ در خط پدافندی فاو بر اثر عوارض شیمیایی گلوله های دشمن به شهادت رسید. صداقت را رکن اساسی زندگی اش می دانست و با منشی والا و پارسا گونه می کوشید تا راه انحراف را بر جوانان سد کند. او همانند حبیب ابن مظاهر پیر میدان های نبرد بود. صبوری را لازمه مجاهدت می دانست و سرانجام استقامتش پیغام بر سلوک سرخ او تا بهشت شد.
اولین دانشجوی شهید در جنگ تحمیلی
شهید عباس صالحی، فرزند نوروز علی ۱/۱۲/۱۳۳۳ در نجف آباد متولد شد و ۱۸/۱۰/۱۳۵۹ در خط پدافندی ذوالفقاریه آبادان بر اثر اصابت ترکش به بدنش به شهادت رسید. شیفته کلام حق بود از قرآن گرفته تا نهج البلاغه. شیدای ائمه بود از امام حسین(ع) تا قائم آل محمد. سنگر دانشگاه را رها نکرد تا در سنگر جبهه ها جای گیرد و چه زیبا در امتحان ایثار در راه حق پذیرفته شد با شهید محمد منتظری یار بود. سرانجام خداوند دست یاری گر عباس را گرفت و او را به اوج تا بی نهایت برد.
اولین معلم شهید نجف آباد
شهید مهدی فتاح الجنان، فرزند اسدالله۲/۱/۱۳۳۹ متولد شد و ۵/۷/۱۳۶۰ هنگام عملیات ثامن الائمه در فیاضیه آبادان به شهادت رسید. شیفته معلمی بود و می خواست علاوه بر علم آموزی به پرورش روح و ایمان دانش آموزان هم بپردازد تا در مدرسه انسان سازی نیز مثمر ثمر باشد. همت او تحسین برانگیز بود و هدف متعالی اش مقدس و مطهر. با فداکاری و جوانمردی اخت بود و مروت را به تصویر کشید. فاتح مدال پرافتخار شهادت شد و چه افتخاری والاتر و ارزشمندتر از شهادت وجود دارد.
اولین مهندس شهید( مهندس کامپیوتر) در نجف آباد
شهید علی محمدی، فرزند محمود ۳/۵/۱۳۳۴ در نجف آباد متولد شد و ۲۶/۷/۱۳۵۹ در خرمشهر به شهادت رسید. آسمان هنوز هم به یاد دارد نیمه شب هایی را که علی با عشق مطالعه می کرد. مهتاب شب های عاشقی علی را به شب های جبهه پیوند زد تا او بتواند عشق خود را به جبهه ها ختم کند. مهتاب هنوز هم به خاطر دارد آویخته شدن مدال زرین شهادت را بر گردن علی. پس ای مهتاب! باران نور ببار تا راه علی در غفلت ما گم نشود و راهگشا باشد.
به خدا وقتی عکس این عزیزان رو آدم میبینه،دلش به درد میاد از خودش خجالت میکشه که بعد از اونها ما چیکار کردیم و به حال اونها غبطه میخوره.
واقعا در دوران های مختلف دفاع و جنگ (قبل و بعد از انقلاب ) چه عزیزانی که از دست رفتند و چه خون دلهایی بر جگر داغداران باقی ماند.
خدا حقشون رو بر ما ببخشه.