درختچه های مقاوم در کنارباغهای خشک شهر را که دیده اید,”ارغوان” می نامند یا همان “ارغون”.
ترکه هایش را اگر کسی تنبل بود بروزگار قدیم بر روی دست یا کف پایش نوش جان کرده
همان ترکه های ادب کننده,به دست هنرمندان شهرمان دست مایه ی هنرگشته از دوران بسیارقدیم
درخچه ای که ترکه های قهوه ای و برگهای سبزوگرد کوچک و گلهای خوشه ای بنفش زیبایی دراردیبهشت میدهد با کمی آب خوردن چنان انعطافی با دستان هنرمندان قدیم به سبدی تبدیل میشد بنام”لوده”(Lode)
استاد عامل از پیشکسوتان لوده بافی نجف آباد
آری,لوده سبدی بود برای بارگیری میوه جات بخصوص انار و انگور وسیب و….
بر ترک بند دوچرخه ی کشاورزان در برگشت از باغهایشان پرازبرکت خدا بود
شاید بارگیری در انگلیسی(Load) با لوده ی ما که برای بارگیری بوده ازیک ریشه باشند
و شاید معنای آدمهای لوده ای یعنی شخصی که هرکسی چیزی بارش میکند,ازین لوده باشد
از ادبیات برمیگردیم به این صنعت کهن والبته درجهان مختص شهرمان,نجف آباد
پیرمردانی را در مغازه های کوچک در خیابان ۱۷شهریور (قباد سابق) نرسیده به بیمارستان بنام فامیلی عامل بارها دیده ایم و یا همان خیابان نزدیک مخابرات و یا خیابان دلگشا(کوچه برجی) کمی بعد از خیابان شیخ بهایی جنوبی
و اکنون درخیابان حافظ (پشت بانک ملی مرکزی) و نرسیده به باغملی مغازه ای کوچک همچون دیگر مغازه های لوده بافی جوان خوش فکر نجف آبادی در کنج عزلت و باهمتی پولادی چنان با دستانش ترکه های ارغوان را ادب میکند که گذشتگان این ترکه ها,انسانهای کوچک بازیگوش قدیم را.
بله, این جوان که بدور از حواشی به فکر احیای صنعت دستی شهرمان است کسی نیست جزاستاد صادق فاتح
استاد جوان, صادق فاتح نجف آبادی طراح آثار جدید لوده ای در شهرمان
پسر نیک کرداری که طرحهای زیبایی از نوع لوده را ساخته و باحمایت مدیران شهرواستان میرود تاگام بلندی برای ثبت جهانی این صنعت بسیارکهن ایرانی در دنیا و یونسکو بردارد و پس از قفلسازی دومین صنعت دستی نجف آباد را “جهانی” کند.
فیلمهای لوده بافی بارها از شبکه های ایران پخش شده و زیبایی وکهن بودن آنرا ایرانیان دیده اند
ظروف لوده ای اعم از سبدبزرگ و انواع سبدهای به شکلهای متفاوت تا میزوآیینه و….. از جنس ارغوان میتواند زیبایی منازل باشند و نیز احیاگر صنایع دستی
شاید ظرف چینی با اندکی بی احتیاطی بشکند ولی چوب انعطاف پذیر ارغوان بدون شک مقاومتر است والبته ایرانی
ایرانی,ایرانی استفاده میکند
ایرانی, سختی چوب را بالطافت دستانش مهار میکند
ایرانی, نبوغی دارد به ژرفای تاریخ بشر.درود بر اقتدار ملی
و البته باید ایرانی, نگهدار میراثش باشد نه باگفتار که با پنداروکردار
درودبرنبوغ فرزندان ایرانی و بخصوص جوانان بافرهنگ و باهوش و بااراده ی نجف آبادی
