رادیوی عراق اعلام کرد "شکارچی خمینی" را زدیم/ اسطوره‌های "گمنام"دوران دفاع مقدس را چقدر می‌شناسیم؟

گفت و گو با فرزند شهید عبدالرسول زرین:
پدرم برای کسانی که مورد هدف قرار می‌داد فاتحه می‌خواند/ شهید خرازی شهامت کدام شهید را تحسین می‌کرد؟

به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع پرس، حماسه جاودان هشت سال دفاع مقدس در سرزمین اسلامی ایران همچون مدال افتخاری است که همیشه تاریخ، بر سینه ستبرمجاهدان اسلام میدرخشد و تلالو آن چشم هر بینندهای را محسور میکند و شمیم دلانگیز این حماسهمقدس مشام آزادگان را مینوازد. مجاهدانی که با بهرهمندی از چشمه سار زلال تعالیم مکتب اسلام و رهبری قائد عظیم الشان جهان تشیع حضرت امام خمینی (ره) با خلق حماسه هایی پرشور، خویش را در مسند بلند مرتبهترین مردم دنیا قرار داده و پیشاهنگ ایثار و فداکاری و مقاومت شدند و در زمین نیز آسمانی زیستند.

یکی از این عرشیان فرش نشین "شهید بزرگوار عبدالرسول زرین"بود که قفس تن را شکست و از خاک بر افلاک رسید و مصداق حقیقی یخرج الحی من المیت بود. شجاعت و رشادتهای این شیر مرد جبهههای حق علیه باطل آنچنان زیاد بود که شهید حاج حسین خرازی سر لشکر پر آوازه اسلام وی را"گردان تک نفره زرین"نامیدند. جای جای جبهههای جنگ و زمان به زمان این حماسههای جاویدان، تمثالی از حضور شهید را در خود دارد. از دارخوین تا آبادان، از پادگان حمیدیه تا طلاییه، از سوسنگرد تا هویزه، از تپههای الله اکبر تا بستان و از فکه تا عین خوش و بالاخره در عملیات خیبر مهر شهادت بر طومار زندگی این بزرگمرد دلیر نقش بست و تربت او تا ابد دارالشفای آزادگان و احرار خواهد بود.

***

در ادامه گفتوگوی خبرنگار ما با اصغر زرین فرزند شهید عبدالرسول زرین معروف به "گردان تک نفره" را بخوانید.

مختصری از شناخت خودتان را از پدر بزرگوارتان بیان کنید؟

وقتی پدرم شهید شد من هشت، نه ساله بودم. از کودکی هر وقت که پدرم مرخصی میآمد اغلب همراهشان بودم. هنگامی که به پادگان میرفت و یا در کنار همرزمانش از جمله یکبار پیش شهید خرازی میرفت، من را هم همراه خود میبرد. از همان زمان پدرم را به عنوان یک الگوی مناسب در زندگیم انتخاب کردم. به همین دلیل صحبت هایش را در ذهنم میسپردم.

از همان دوران کودکی فضای معنوی را در کنار رزمندگان را لمس کردم و با اطمینان امروز میگویم که شهدا خصوصیاتی داشتند که اسلام به عنوان یک مسلمان واقعی بیان کرده است.

پدرم در عین حالی که در جبههها یک تنه در مقابل دشمن میایستادند، وقتی در بین مردم قرار میگرفت بسیار متواضع و خاکی رفتار میکرد و حتی در کوچه با بچههای هم سن و سال من فوتبال بازی میکرد. در محل کسی نمیدانست ایشان چکارهاند و در جنگ چه میکند.

تعریف از پدرم که چه رشادتهای در دوران دفاع مقدس از خود نشان داد راحت است اما دلم میخواهد این نسل حاضر با این شهدا ارتباط برقرار کنند. با گفتن از شهدا و دفاع مقدس، به دنبال این هستم که این مباحث برای نسل امروز تاثیر گذار باشد.

برای من عادی است که بگویم پدرم این حرف را زدند، برای کسانی که به جبهه رفتند این صحبتها عادی است و از نزدیک لمس کردهاند اما آیا برای نسل جوان امروز هم عادی است؟

رشادت ها و افتخارهایی که شهید زرین در سال های دفاع مقدس از خود نشان دادهاند، از چه طریقی بوده است؟

این موضوع با معنویات پدرم گره خورده است. پدرم میگفت «قبل از تیراندازی دو آیه میخواندم، یکی آیه "وجعلنا من بین ایدیهم.. و یکی دیگر آیه "ما رمیت اذ رمیت ولکن الله رما " است» و ادامه میداد "خداوند میفرماید: شما که تیر میاندازید، این ما هستیم که تیر را به سوی قلب دشمنان هدایت میکنیم".

پدرم برای آنهاییکه مورد هدف قرار میداد، فاتحه میخواند و میگفت "خدایا من برای تو اینها را از پا در آوردم."

صدای ضبط شدهای از پدرم داریم که گفته است "رسیدم به تپهای که برادر خسروی فرمانده گردان امیرالمومنین فتح کرده بودند، من میدانستم که الان راه نفوذ دشمن کجا میتواند باشد. چهار تیربار روی تپه کار میکردند (هر یک تیربار میتواند یک گردان را نابود کند)، به لطف خدا توانستم هر چهار تیربار را خاموش کنم، بعد از آن رفتم کنار تپه نشستم تا دشمن تپه را محاصره نکند. نشسته بودم تا خستگی درکنم چون نود کیلومتر کوهها را تاب خورده بودم و پاهایم درد گرفته بود."

در ادامه صدای ضبط شده آماده است "حدسم درست بود، دیدم دشمن دارد از دور تپه نفوذ میکند و من هیچ جایی را نداشتم کمین کنم. بیسیم هم نداشتم که با برادر خسروی تماس بگیرم تک و تنها بودم فقط دو نارنجک داشتم. نشستم و دو آیه "وجعلنا ... و "و ما رمیت اذ رمیت"را خواندم و چون خیلی به این دو آیه اعتقاد داشتم شجاعت مضاعفی پیدا کردم و شروع به تیر اندازی کردم و هفده نفر از آنها را از پای در آوردم که جنازه هایشان صد متری من به زمین خوردند و بقیه هم پا گذاشتند به فرار و کل منطقه از عراقی ها خالی شد. پیش بچه ها که برگشتم، پیش من آمدند و گفتند که در بی سیم داد می زدند که فرار کنید تک تیرانداز دارند. فهمیدم این آیه ها کمر دشمن را شکست."

شهید خرازی در خصوص شهادت شهید زرین و بعد معنوی ایشان، نظری نداشتند؟

بله. شهید خرازی در خصوص پدرم گفته است: "این بعد معنوی منظوم با نظامی شهید زرین"باعث خلق این حماسههای بزرگ شده بود که شاید این کارهای بزرگ از درک افراد عادی خارج باشد. اگر بتوانیم تاثیر این بعد معنوی را در پیشبرد توانایی جنگی ایشان معنا کنیم و جا بیاندازیم و نهادینه کنیم، این همان نقطه عطفی است که میتواند نسل جوان را به سمتی هدایت کند که همه چیز را در کنار خدا جستجو کنند.

در خصوص فعالیتهای انقلابیشان برایمان بگویید؟

روزی قرار شد با تعدادی از دوستانش مجسمه شاه را در میدان مجسمه (رو به روی سی وسه پل) پایین بکشند. پدرم به بالای مجسمه رفت و آن را با کمک دوستانش و در جلوی چشم ماموران رژیم و تظاهرات کنندگان پایین کشید. یکی از مامورها به دنبال پدرم میافتد و او هم فرار میکند. در همین تعقیب و گریز به بالای درختی رفته و وقتی مامور به آن نقطه میرسد بر روی آن میپرید. پس از کتک زدن مامور سریع محل را ترک میکند.

مادرم برایم تعریف کرد که چند روز بعد از آن واقعه یکی از افراد محل که برای یکی از ارگانهای دولتی نفت می برده، در جایی که مامورها بودند نام افرادی را که قرار به دستگیری آنها بوده، میشنود که از جمله عبدالرسول زرین یکی از آنها بوده و مادرم سراسیمه به منزل ما میآید و جریان را تعریف میکند. پدرم یک موتور سوزوکی داشت، وقتی این بحث را شنید، گفت "حالا وقتش شده که از موتور استفاده کنم"پولی برداشت و به سمت شیراز رفت. مدتی در آنجا ماند و در شلوغی انقلاب برگشت.

از رشادتهای پدرتان و شهید خرازی در کردستان برایمان بگویید.

پدرم قبل از شروع جنگ تحمیلی در غائله کردستان همراه با شهید خرازی و تعدادی از برادران اصفهانی وارد سنندج شد و یک گروه ضربت 60 نفره تشکیل میدهند.

ابوی در نوار تعریف میکنند که در یک روز رسیدیم به گردنهای به نام گاران، نفرات ما به صورت گروههای بیست و پنج نفری در فواصل یک کیلومتری از هم جدا شده بودیم که اگر ستون اول را زدند نیروهای بعدی وارد بشوند. در ستون اول یکدفعه ابوی چون حس ششم قوی داشتند زود تشخیص میدهند و میگویند که اینجا کوملهها هستند و سریع اسلحه را آماده میکنند. نیروها میگویند که اینجا کسی نیست و در همان بگو مگو دشمن شروع به تیراندازی میکند. ابوی ادامه داد: از ستون اول فقط من و دونفر دیگر زنده ماندیم و بقیه شهید میشوند. درگیری از  نه صبح شروع میشود و تا چهار بعد از ظهر طول میکشد.

ابوی گفت که یک کالیبر پنجاه بود، دیدم هر کسی پشت کالیبر میرود، کشته میشود. به هر صورت بود از زیر رگبارهای دشمن خودم را به پشت کالیبر 50 رساندم و آنها را به رگبار بستم. تعداد زیادی از آنها را به پایین ریختم و به درک واصل کردم. یکی، دو نفر از کومله ها را دستگیر میکنند، و از تعداد آنها سوال میکنند، که میگویند ما هفتصد نفر بودیم.

فکرش را بکنید اصلاً با عقل جور در میآید؟ به نظر من باید خیلی روی این موارد کار بشود. چطور میشود پنجاه، شصت نفر که بیست و پنج نفر ستون اول همشان شهید میشوند، مقابل 700 نفر ایستادگی میکنند. در این نبرد با شهید زرین و خرازی و آنهایی که باقی ماندند پیروز میشود و در جدال گاران حماسهای نفسگیر ولی پیروزی حق علیه باطل را رقم می زنند.

شهید خرازی بعد از شهادت پدرم، در خصوص رشادت پدرم در آن گردنه میگوید "شهید زرین در کردستان خیلی خوب خودشان را نشان دادند."

این گروه در جبهههای جنوب چه فعالیتهای داشتند؟

با شروع جنگ تحمیلی در جبهه جنوب هم اولین کاری که این نیروهای زبده میکنند، خط شیر را تشکیل میدهند. خط شیر یک گروهی از نیروهایی قدیمی که از کردستان آمده بودند و فکر کنم بیست، سی نفرشان مانده بودند به علاوه بچه های جدیدی که به منطقه جنوب آمده بودند. نیروها را در منظقه عملیاتی فرمانده کل قوا یعنی دارخوین مستقر میکنند.  شهید حسن باقری منطقه را به دست شهید خرازی میسپارند، و میگویند اگر پایت را از این طرف کانال بگذاری آنطرف، حرام است.

شهید خرازی، طرحی میدهد که کانالی بزنند و خودشان را به دشمن نزدیک کنند. غیر از این کانال هیچ کاری نمیتوانستند انجام دهند.

سردار بنی لوحی برایمان روایت کرد که شهید زرین و شهید عباس محسنی از پیش قراولان کندن این کانال شده بودند چون ورزیدگی بیشتری داشتند توانستند بیشتر از همه فعالیت کنند. بچهها روی سرشان نفت میریختند یا توری میکشیدند که پشه ننشیند و نیششان نزند و بیشتر هم شبها میرفتند.

شهید خرازی مسئولیت حفاظت از کانال را بر عهده پدرم میگذارد که او یک صد متر جلوتر یک مقری را تشکیل میدهد و سه ماه تمام رزمندگان بویژه در شبها کانال را میکندند. پدرم هم دشمن را زیر نظر داشته که گشتیهای دشمن از وجود کانال و نیروها آگاه نشوند. حدود سه ماه کانال و رزمندگان را از گزند دشمن حفظ کرد. هفتصد متر جلوتر از نیروها میان عراقیها میرفته و همین باعث ایجاد روحیه در بین رزمندگان شده بود.

شهید خرازی در نواری که بعد از شهادت پدرم  ضبط کرده است، میگوید: چندین بار که رفتم و میخواستم از پیشرفت کار اطلاع یابم، شهید زرین را میدیدم که در یک شرایط خیلی طاقت فرسایی قرار گرفته بود ولی خم به ابرو نمی آورد و کارش را با جدیت بیشتری ادامه میداد. خودش را با مصالح خار و خاشاکی که در زمین منطقه بود همرنگ و هم شکل میکرد. دشمن سر در گم شده بود که از کجا تیر و آتش میآید.

شهید خرازی ادامه میدهد: "در حین عملیات فرماندهی کل قوا گروه وسط را من هدایت میکردم، که بچهها را زیر گلولههای  دشمن رسانیدم. چون من حدود سه ماه پیش عراقیها بودم، با سیستم تیر اندازی دشمن کاملاً آشنا بودم و توانستم زیر دود و ترکشهای دشمن همه نیرو ها را سالم به منطقه مورد نظر برسانم. نیروهای ما حدود 240 نفر بیشتر نبودند و از این حدود، تعداد زیای هم تدارکات و... بودند. عملیات فرماندهی کل قوا با تعدادی اندک پیروز شد."

در میان برادرانتان، کدام یک در دفاع مقدس حضور داشتند؟

برادرم اکبر از من 10 سال بزرگتر بود و همان زمان حیات پدر در سن 14 سالگی، دست در شناسنامش برد و به جبهه رفت. پدر او را با خود دو، سه مرتبه به خط مقدم برای تک تیر اندازی برد. پس از آن هجده ساله بود که مسئول موتوری سپاه سیدالشهدای اصفهان شد. دامادمان هم همان زمان جبهه بودند. خانواده ما کلاً بی سر پرست شده بود.

حضور پدر در میدان نبرد، نقش پدری را کمرنگ تر نکرده بود؟

خیر. پدرم واقعا به تمام معنی به ما علاقه داشت و یکی از همرزمانش برایمان روایت کرد: در سنگری مستقر بودیم، یکمرتبه هق هق گریه شهید زرین بالا رفت، گفتم "چی شده؟"شهید زرین جواب داد: "یاد بچه هام افتادم."رزمندگان همشان بچههایشان را دوست داشتند، من از یادم نمیرود که چقدر ما را دوست داشت، ولی به قول خودشان اسلام و حفظ آن در اولویت هست و باید از همه چیزمان حتی زن وفرزند بگذریم.

به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع پرس، اصطلاح "شهید گمنام" تنها شامل شهدایی که پیکرشان بازنگشته است نمیشود بکار برد بلکه در دوران دفاع مقدس شهدایی داریم که پیکرشان به آغوش خانواده بازگشته اما برای نسل امروز گمنام هستند. کشورهای غربی و آمریکایی اسطوره ندارند و همواره در پی اسطورههای ساختگی برای الگوپذیری در کشورشان بخصوص نسل جوان خود هستند و فیلمهای پر خرج و ساختگی خودشان را در جهان عرضه میکنند اما ما اسطورههای همچون همت، خرازی، چمران، زرین و ... داریم که متاسفانه با کملطفیهای که صورت گرفته گمنام ماندند. شهید عبدالرسول زرین در مقایسه با تک تیراندازان دیگر در دنیا بیشترین تیر موفق را داشته است. شهدای همچون شهید زرین نیز شهید گمنامند.

برای شناختن شخصیت شهید عبدالرسول زرین که جزو یکی از اسطورههای کشورمان است که گمنام مانده و فیلم یا کتابی برایشان ساخته نشده است، ادامه گفتوگوی خبرنگار ما با اصغر زرین فرزند شهید عبدالرسول زرین تک تیرانداز لشکر پیاده عملیاتی 14 امام حسین اصفهان را بخوانید.

***

آقای دکتر از علاقه پدر به خانواده و بچه ها صحبت کنید.

مهمترین نکته همینجاست. پدرم در نوارها تاکید کردند که "من بچههایم را سپردم به خدا و بعد اقوام و دوستانم، هوای بچههای من را داشته باشید. من باید بروم و ماندن برای من معنی ندارد. احساس میکنم یک مرد جنگی هستم و حضورم در جنگ واجب است. از آن جایی که خدا تا به حال رزق و روزی بچه های مرا داده است، از این به بعد هم خودش خواهد داد". 

پدرم با برادرانم و بچههای محل در کوچه فوتبال بازی میکرد. بچههای کوچکی را به یادم دارم که بعد از شهادت پدرم گریه میکردند و میگفتند همین یک ماه پیش داشتند با ما فوتبال بازی میکردند.

پدرم زمانی که به مرخصی میآمد مرتب به مدرسهیمان سر میزد و جویای تحصیلمان بود. در آن دوران تصور میکردم فقط به من توجه دارد، اما بعد از هر کدام خواهرها یا برادرها که میپرسیدم آنها هم همین را میگفتند. این نشان میدهد که توجهشان به همه ما یکسان و در حد بسیار بالایی بوده است.

 اطرافیان شهید زرین را با چه خصوصیاتی میشناختند؟

شهدا را غیر از شهدا کسی نمیتواند وصف کند. تنها کسی که میتوانست در مورد پدرم خیلی خوب صحبت کند، شهید خرازی بود.

اطرافیان پدرم را با خصلت بخشنده و سخاوتمند بودن، میشناختند و با داشتن این خصلت از شهرت خاص و عام برخوردار بود. همچنین شخصیت شوخ طبعی داشت اما در حین کار، خیلی جدی برخورد میکردند.

سردار ابوشهاب (معاون لشکر امام حسین(ع) در جبهههای نبرد) درباره خصوصیات اخلاقی پدرم روایت میکند: "شهید زرین در جبههها به ویژه در کردستان نقش بسزایی داشتند. در انجام کارهای بزرگ او یک گردان بود. همچنین در بالا بردن روحیه دادند به رزمندگان به خصوص در خلال عملیات که به دلایلی روحیه بچهها بسیار پایین آمده بود، ایشان میآمد بین نیروها و با آن لبخند زیبایش در جایی مستقر میشد و چندین عراقی را شکار میکرد. یکدفعه میدیدیم که بچه ها شور و شعفی تازه پیدا میکردند و به سمت دشمن یورش می بردند. به واقع میتوان شهید زرین را "حبیب ابن مظاهر زمان"نامید."

چطور شد که پدر تک تیرانداز لشکر شدند؟

پدرم در اوایل جنگ علاوه بر تک تیر انداز ویژه لشکر، مسئولیتهای مختلفی را هم به عهده داشت. یک نیروی جنگی و کاملاً کارآزموده بود ولی به دلیل تیراندازی بسیار دقیقی که به ویژه در شرایط بحران و با آن خونسردی عجیب در شرایط سخت و طاقت فرسا داشت، در شرایطی که مشکلی پیش میآمد، او یک تنه و با یک اسلحه جلوی دشمن می ایستاد.

ماجرای آن عکسی که باعث معروفیت شهید زرین شد، چیست؟

ماجرا را شهید خزاری اینگونه نقل کرده است: "من خودم بعد از عملیات طریق القدس نزدیک ایشان بودم، با یک بشاشیت و روحیه خیلی بالایی ایشان داشت کارش را انجام میداد. من دیدم که عراقیهایی که میآیند بروند دستشویی، ایشان هدفشان میگرفت و آنها به زمین میخوردند. زرین به من گفت "حسین ببین اینها چطور زمین میخورند و چطور ذلیلانه دارند فرار می کنند".در این موقع بود که جایی که او شلیک میکرد توسط عراقیها کشف شد و یک تیر رها شد. کنار زرین ایستاده بودم که این تیر آمد و از کنار گوش ایشان رد شد و لاله گوش زرین را سوراخ کرد. اما خم به ابرو نیاورد و کارش را با جدیت بیشتر ادامه دادند. در همان حین بود که گروهی از فیلم برداران آن جا بودند و بلافاصله از او عکس گرفتند و یک عکس از  ایشان به یادگار هست که این نمایانگر کاری بود که ایشان داشت انجام میداد و خود گواه صادقی از فعالیت ها و تلاش و مبارزهی شهید زرین است."

در آنجا شهید زرین یکی از بهترین تک تیر اندازان عراق را که چندین نفر از رزمندگان را به شهادت رسانیده و گوش خودشان را هم مورد هدف قرار داده بوده پس از یک شبانه روز تعقیب و گریز با یکدیگر به درک واصل کرد.

خاطرهای از آن عکس دارید؟

بله یادم هست، عکس زخمی شدن گوششان سال شصت در مجله پیام انقلاب پخش شده بود، خانم حمیدی معلم اول دبستانم (در مدرسه رکنالدین) دوست داشت پدرم را ببیند. صبح پدرم را از بیمارستان به منزل آورده بودند. من هم به مدرسه نرفتم و کنارشان نشسته بودم. پدرم گفت "چرا اینجا نشستید؟" مادرم پاسخ داد: جایی نمیرود، میترسند شما بروید." پدرم با همان حالش مرا به مدرسه برد. خانم وجدانی گفت بدو برو به خانم حمیدی بگو بیایند که پدر را ببینند. خانم حمیدی داشتند میدویدند که در حیات مدرسه به زمین افتادند. پدرم با خانم حمیدی صحبت کرد که به بچهها قرآن یاد بدهید، خیلی مهم است که بچه از کودکی درس دینی یاد بگیرد.

خاطره دیگری از آن عکس هم دارم. عکس را در کتابی که مجموعهای از صحبتهای شهید زرین و شهید خرازی درباره پدرم در نوار کاست هست، نوشتم البته خاطرهای هم از این کتاب دارم که گفتنش خالی از لطف نیست. وقتی کتاب را نوشتم همان شب شهید خرازی را در خواب دیدم و با یک لبخندی زیبا به خانه ما آمد و گفتند: "اصغر برو کتابی که برای پدرت نوشتی بردار بیار، کتاب را آوردم. کتاب را از من گرفتند و ورق زدند. دست کشیدند و گفتند عکسهای من با شهید را چاپ کن و برای من بیاور. در همان روز شهید خرازی مریضمان را هم که از بلندی بر زمین افتاده و در بیمارستان بود را با این جمله که بروم مریضتان را ببینم، شفا دادند. این مسائل گفتنش برای ما عادی است اما شاید باورش برای افراد سخت باشد.

نحوه شهادت ایشان چگونه بود؟

شهادت پدرم را شهید خرازی اینگونه روایت کرد: "در عملیات خیبر هم همانند دیگر عملیاتها زرین با شهامت دشمن را هدف قرار میداد. این کار او دشمن را  جدا نگران کرده بود و دچار دستپاچگی کرده بود. بعد از عملیات مرحله دوم خیبر خبر دادند که زرین همانطور که اسلحهاش به سمت دشمن نشانه میرفت به شهادت رسید. بین ما یک رابطه عاطفی پدر فرزندی عمیقی حاکم بود. جزء افتخاراتمان بود که با یک چنین سرباز مخلص امام زمان(عج) که همه چیز را در راه لقاء دوست رها کرده بود آشنا شده ایم. در لحظه لحظه کاری که ما داریم اینجا انجام میدیم و بخصوص در عملیاتهایی که بعد از شهادتشان انجام شد، جای ایشان خیلی خالیه و ما سعی کردیم این وصیت برادرمان عبد الرسول زرین را در این بعد اساسی عملیات یعنی ادامه تشکیل گروه تک تیر انداز را عملی کنیم. پس از شهادت زرین، برادران در بیسیمها و رادیو دشمن شنیده بودند که اظهار میکنند "شکارچی خمینی"را زدیم."

داستان این شهید بزرگوار قابلیت ساخت فیلم را دارد، آیا اقدامی در این زمینه صورت گرفته است؟

آن زمان (سال 72) برخی از فرماندهان میگفتند باید از شخصیت شهید زرین یک فیلم ساخته شود ولی پیگیری جدی صورت نگرفت. حقیقت این است که غربیها و آمریکایی ها اسطوره ندارند و همواره در پی اسطورههای ساختگی برای الگوپذیری در کشورشان بخصوص نسل جوان خود میباشند و فیلمهای پر خرج و ساختگی خودشان را در جهان عرضه میکنند. برعکس در کشور ما تا بخواهید اسطورههای واقعی بوده و هست ولی دلسوزان واقعی اندکی وجود دارند. شاید هنوز به آن سطحی از تفکر نرسیدهایم که بتوانیم اهمیت بدهیم و میزان تاثیرگذاری اسطوره ها را در شکل گیری تفکر و فرهنگ یک کشور هنوز درک نکرده باشیم.

کشور هلند یک اسطوره ساختگی به نام پطروس خلق کرده که حتی در کتابهای درسی دبستان ما هم رسوخ کرد. آنها با این همه جنایت و فرهنگهای نادرست اینگونه موارد را بهتر میفهمند و خیلی دقیقتر عمل میکنند مثلا  آمریکاییها کریس کایل، تکتیرانداز کودککش خود را با 160 جنایت و شلیک موفق چنان بزرگ میکنند و فیلم هالیوودی برایش می سازند که گویی در جهان نمونهای ندارد و خیلی دقیق و هدفمند روی آن کار میکنند.

 اگر تک تیراندازان در سایر نقاط دنیا را هم ببینید که برای آنها فیلم و کتاب آنچنانی نوشتهاند، میبینیم که نهایتاً بیشتر از چهارصد، پانصد شلیک موفق (آنهم در جنایات ناجوانمردانه) نداشتهاند، ولی پدرم با چندین برابر شلیک موفق آنهم در دفاع از میهن اسلامی و برای حفظ اسلام و کشور داشته است، حدود30 سال است که مسکوت مانده واستفاده خاصی از زندگی پرافتخار او نشده است.

با کم لطفی مسئولین تصمیم دارم کتاب و فیلمی را در خصوص زندگینامه این شهید بزرگوار نه به بخاطر این که پدر بود بلکه به عنوان فردی که برای حفظ کشور و اسلام جانش را فدا کرده است، تهیه کنم.

از این که وقتتان را در اختیار ما قرار دادید کمال تشکر را داریم.

خواهش میکنم.

در ادامه ماجرایی را می خوانید که تقریبا تمام بسیجی هایی که یک بار آموزش نظامی دیده اند آن را شنیده اند.  ماجرایی که به صورت سینه به سینه در میان رزمندگان اسلام پخش شده است.

ماجرا از این قرار است که : نبرد سنگینی در فاصله نزدیک بین ایرانی ها و عراقی ها در گرفته بود و طرفین بعد از مدتی خسته شدن و دیگه به طرف هم شلیک نمی کردن و در وضعیت سکون قرار داشتن.
این وسط یه تک تیرانداز ایرانی ناگهان به عربی میگه : جاسم کیه؟
یه عراقی از همه جا بی خبر سرشو بالا میاره و میگه : من که همون لحظه به درک واصل میشه.
چند دقیقه بعد دوباره همون صدا میگه : رحمان کیه؟ یه عراقی دیگه میگه : من و اونم یه گلوله وسط مغزش میشینه.
عراقیا که از این قضیه کلافه شدن و فهمیدن طرف مقابلشون کیه میان کلک بزنن و یکی از تیراندازان خبرشون داد میزنه میگه : رسول کیه؟
اما کسی جواب نمیده.
چند دقه بعد یکی از خاکریز ایرانیا میگه : کی با رسول کار داشت؟ که اون عراقی سرشو بالا میاره و میگه من!!!
و اونم با یه شلیک بی نقص تک تیر انداز ایرانی به جهنم نقل مکان میکنه.

» نام و نام خانوادگی :	عبدالرسول زرین	تعداد بازدید : 2887
» نام پدر :	شکراله‌
» شماره شناسنامه :	-
» محل وتاریخ تولد :	اطراف گچساران (1315/05/05)
» وضعیت تاهل :	متاهل
» محل و تاریخ شهادت :	جزیره مجنون (1362/12/11)
» عملیات منجر به شهادت :	خیبر
» مسئولیت :	تک تیر انداز