پروانه سلحشوری، رئیس فراکسیون زنان مجلس در گفتوگو با ما، جزئیات بیشتری از طرحی را که در مرحله تدوین است، ارائه میدهد: «طرح تساوی دیه زن و مرد در مرحله مطالعاتی قرار دارد هر چند که خودمان نیز بسیار اصرار داریم که استنباط چنین امری از روی مسائل فقهی صورت گرفته شده باشد.
با توجه به رویکردهای قرآنی، تلاش ما این است که دیه زن و مرد مساوی شود و در این راستا با جمعی از علمای دین و متخصصان امر و همچنین شورای مشورتی فقهی و حقوقی معاونت رئیس جمهوری در امور زنان و خانواده جلساتی را برگزار و مفاد این طرح را آماده کردهایم.
اینها سؤالاتی است که در افکار عمومی مطرح میشود و فراکسیون زنان مجلس شورای اسلامی با همراهی معاونت زنان ریاست جمهوری در پی یافتن راه حلهایی در این زمینه بر اساس مبانی دینی و فقهی هستند.
بر همین اساس اهتمام جدی داریم تا در طرحی که قرار است در مجلس شورای اسلامی مطرح میکنیم؛ بتوانیم استدلالهای محکم فقهی داشته باشیم.»
از پروانه سلحشوری میپرسیم؛ ماهیت این طرح فقهی است و نه حقوقی؛ آیا نظرات فقها را هم جویا شدهاید؟ این نماینده مجلس در پاسخ میگوید: «افرادی که در شورای مشورتی فقهی و حقوقی هستند بطور مستقیم با مراجع تقلید صحبتی نکردهاند و دستخطی هم در این زمینه از مراجع نداشتهایم.
ایرادات فقهی
طرحی که رئیس فراکسیون زنان مجلس از مقدمات تدوین و جمعآوری امضای نمایندگان مجلس برای ارائه به هیأت رئیسه خبر میدهد از هم اکنون با مخالفت برخی فقها و مراجع تقلید مواجه شده است. هفته گذشته آیتالله جعفر سبحانی در نامهای به علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی نسبت به طرح برابری دیه زن و مرد واکنش نشان داده و این طرح را مغایر احکام اسلامی توصیف کرد.
۱) تساوی و عدم تساوی دیه زن و مرد از مسائل فقهی است که مرجع تصمیم گیری درباره آن، فقیهان عالیمقام و مراجع عظام هستند که حکم شرعی را از مصادر اسلامی استنباط کرده و در اختیار دیگران قرار میدهند، در حالی که وظیفه مجلس، استنباط احکام نیست بلکه برنامهریزی در حدود قواعد اسلامی است. بین استنباط حکم شرعی و برنامهریزی عملی در پرتو قوانین، تفاوت از زمین تا آسمان است؛ بنابراین چنین طرحی از وظایف مجلس بیرون است.
۲) تساوی دیه زن و مرد بر خلاف حکم مسلم اسلامی است که همه فقهای اسلام اعم از شیعه و سنی بر آن اتفاق نظر دارند؛ بنابراین چنین طرحی بر خلاف اجماع مسلم و روایات متنافر است.
۳) کسانی که در فکر تساوی دیه زن و مرد هستند از مفهوم دیه، تصور غیرصحیح دارند. آنان فکر میکنند که دیه در مقابل کالای از دست رفته است و، چون زن و مرد هر دو کالای یکسانی هستند پس باید دیه آنها یکسان باشد.
در حالی که دیه، در مقابل جبران خسارت اقتصادی است که بر خانواده وارد شده است، مسلماً در قتل مرد خسارت بیشتری متوجه بازماندگان میشود و در نظام اسلامی، مرد با تلاشهای شبانه روزی خود، باید لوازم زندگی خانواده را فراهم سازد و زن هم در مقابل آن تربیت اولاد و تنظیم نیازهای داخلی را برعهده دارد، بنابراین بحث درباره ارزشگذاری برای کالای از دست رفته نیست، مقام انسانیت بالاتر از آن است که برای آن بشود قیمتگذاری کرد.
۴) این طرح با اصل چهارم قانون اساسی در تضاد است، چگونه میخواهند این طرح را به مجلس بیاورند.
ضرورت تعامل با فقها
محمد کاظمی نایب رئیس کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس شورای اسلامی نیز در گفتوگو با «ایران»، ماهیت فقهی طرح تساوی دیه زن و مرد را بر ماهیت حقوقی آن غالب میداند و میگوید: «مباحثی در مورد تساوی دیه زن و مرد مطرح است؛ اما این امر به مسائل فقهی باز میگردد.
بایستی فقهای کشور بررسی مجددی در احکام و احادیث و مستندات دینی داشته باشند و به نظرم خارج از عهده مجلس شورای اسلامی است.» وی میافزاید: «مقررات حاکم بر دستگاه قضایی کشور؛ فقهی و اسلامی است و نمیتوان از منظر فقهی در مجلس اظهار نظری داشته باشیم چرا که اصول فقهی مبنای مسائل جزایی و قانون مجازات اسلامی است.
البته از منظر یک حقوقدان معتقدم که اگر زمینهای وجود داشته باشد که تساوی دیه زن و مرد عملی و تصویب شود؛ اقدام بسیار مناسب و مطلوبی است.» نماینده مردم ملایر در مجلس شورای اسلامی ادامه میدهد: «اگر فقهای کشور در این زمینه کمک کنند، به طور حتم اقدامی بسیار شایسته به شمار میرود.
البته تبصره ماده ۵۵۱ قانون مجازات اسلامی در این زمینه وجود دارد که بیان داشته در تمامی جنایاتی که مجنیعلیه مرد نیست، معادل تفاوت دیه تا سقف دیه مرد از صندوق تأمین خسارتهای بدنی پرداخت میشود؛ اما این ماده واحده هم خیلی اجرایی نشده و عملی نیست.»
حجتالاسلام علیرضا سلیمی عضو فراکسیون روحانیت مجلس شورای اسلامی نیز در همین زمینه به «ایران» میگوید: «بر اساس اصل چهارم قانون اساسی، تمامی قوانین و مقررات حاکم در نظام جمهوری اسلامی ایران، باید منطبق بر موازین اسلامی باشد.
این اصل بیانگر لزوم هماهنگی تمام قواعد قانونی حاکم، با موازین اسلامی در نظام جمهوری اسلامی ایران است. الفاظ عموم و اطلاق که از جمله اصطلاحات علم اصول هستند با فراست فقهای مجلس خبرگان تدوین قانون اساسی در اصل چهارم، گنجانده شده و عموم و اطلاق مصرح در این اصل در مقام تبیین دامنه شمول اسلامی بودن قوانین و مقررات در نظام تقنینی جمهوری اسلامی ایران بوده و نشان میدهد که حکومت موازین اسلامی، علاوه بر قانون و مقررات، اصول قانون اساسی را نیز در برمیگیرد.
یعنی علاوه بر لزوم انطباق همه اصول قانون اساسی با موازین اسلامی، تمامی مواد، تبصرهها و بندهای هر قانون و مقررهای که در نظام جمهوری اسلامی حاکم است نیز میبایست منطبق با شریعت اسلام باشد.» وی میافزاید: «برهمین اساس مجلس شورای اسلامی اصلاً نمیتواند مسأله خلاف شرعی را طرح کند.
همچنین در رأس نظام جمهوری اسلامی، ولی فقیهی وجود دارد که نظرات ایشان در تمامی شئون و مباحث مجری است. بهتر است افرادی که دنبال چنین طرحهایی هستند در ابتدا به فتوای رهبر معظم انقلاب اسلامی رجوع کنند و بر اساس آن عمل کنند.»
عضو فراکسیون نمایندگان ولایی مجلس شورای اسلامی یادآور میشود: «در مجلس هشتم هم مصوبهای برای سایر ادیان اهل کتاب داشتیم که آن هم به سبب اذن رهبری تصویب شد.